احكام هتل داري


 






 

اتاق ها و راهروها
 

اتاق ها و ساير امكانات رفاهي هتل بايد به گونه اي ساخته شود كه هنگام بهره برداري از هتل، موجب انجام كار حرام و خلاف شرع نشود، به طور مثال راهروها و راه پله ها نبايد تنگ و باريك باشد، زيرا دراين صورت در هنگام رفت و آمد باعث اختلاط زنان و مردان نامحرم مي شود و علاوه بر اين براي استراحت يا مطالعه افراد مستقر در هتل، مزاحمت ايجاد مي كند و نيز معماري ساختماني بايد به گونه اي صورت گيرد كه مانع نفوذ صدا به اتاق هاي همجوار شود و همچنين مدخل ورودي اتاق ها مشرف بر يكديگر نباشند تا موجب مزاحمت يكديگر شوند.
موضوع ديگري كه لازم است به آن توجه شود، اين است كه سعي شود اتاق ها رو به نور ساخته شود تا علاوه بر روشن بودن ساختمان، از نظر بهداشتي هم مفيد باشد. به طور كلي اگر از ابتدا، ساختمان به گونه اي طراحي شود كه تمام ساختمان هتل شمالي و جنوبي باشد تا در تابستان و زمستان آفتاب به آن بتابد، بسيار سودمند است.

مشرف نبودن هتل
 

چون اغلب هتل ها داراي چندين طبقه مي باشند، از اين رو بايد سعي شود كه اتاق ها طوري طراحي و ساخته شود كه اشراف بر منازل اطراف هتل نداشته تا مزاحمتي براي ديگران نداشته باشد.

استفتا
 

س:باز كردن پنجره اي كه مشرف به كوچه، خيابان، يا حياط منزل ديگري يا حياط خلوت آنان است، براي سازندگان مجتمع هاي مسكوني، اعم از آپارتماني يا هتل چيست؟
آيت اللّه خامنه اي: تابع قوانين و مقررات مربوطه است.
آيت اللّه فاضل لنكراني:اگر مقررات خاصي در اين زمينه وجود دارد، بايد رعايت شود و به نحوي نباشد كه موجب اذيت و آزار همسايه شود.

راه پله ها و آسانسورها
 

بهتراست ساختار راه پله ها به گونه اي باشد كه شيب دار نبوده، فاصله پله ها كم باشد و به قدر امكان با فرش پوشيده شده باشد، زيرا براي سالمندان و بيماران مبتلا به پا درد و كمر درد و عارضه هاي قلبي و...، عبور از پله ها مضر و طاقت فرساست و همچنين براي صرفه جويي در وقت، وجود آسانسور در هتل هاي چند طبقه بسيار ضروري است، اما بايد در نظر داشت كه محل ورود به آسانسور در جايي پنهان و دوراز ديد نباشد تا استفاده از آن آسان باشد.

نمازخانه
 

وجود نمازخانه در هر مكاني كه مسجد ندارد، ضروري است. نماز خانه مشابه مسجد است؛ ولي احكام مسجد را ندارد. نماز خانه موجب ايجاد محيط معنوي مي شود. از اين رو بسيار نيكوست كه در قسمتي از هتل، مكاني براي نماز خانه اختصاص داده شود تا شخصي كه از هتل استفاده مي كند، بتواند با حضور قلب و با آرامش بيشتري بدون مزاحمت براي هم اتاق ها و ديگران، نماز خود را بخواند. اين نياز زماني احساس مي شود كه شخصي به همراه خانواده و فرزندانش در هتل به سر مي برد و روشن است كه در ميان چنين جمعي و با وجود سر و صدا و رفت و آمد و فضاي خالي مختصر، نمي تواند نماز را آن طور كه شايسته است، ادا كند. نكته قابل ذكر ديگر اين كه در مجتمع هاي مسكوني كه از چندين هتل تشكيل شده است، بهتراست كه هتل داران با مشاركت يكديگر، مسجدي در مناسب ترين و بهترين مكان براي استفاده عموم بسازند.
منبع:نشريه روشنان، شماره12